કેમ છે મજામાં....હું આશા રાખું છું કે તમે મજામાં જ હશો અને જો ન હો તો આજે હું તમને મારી વાતોથી મજા મજા કરાવી દેવાની છું. મારું નામ આશા છે અને હું સાવ નાના એવા ગામડાની ગૌરી છું.. ગામડાની એટલે એટલા નાના ગામડાની કે આજની તારીખે અમારે હજુ ચુલા પર જ રસોઇ બનાવવી પડે છે અને ચુલો સળગાવા માટે અમારા નજીકના જંગલમાં ઇંધણા વિણવા એટલે કે લાકડા વીણવા જવું પડે છે એટલે જંગલમાં જવું અમારા માટે કોઇ નવી વાત નથી, તમારા જેવા સીટીમાં વસતા લોકોને એવું લાગે કે જંગલમાં જવું એ તો એડવેન્ચરની વાત છે પણ જ્યારે રોજે રોજ જંગલમાં જવું પડેને તો જંગલમાં મંગલ થાય કેમકે કંઇક પામવા માટે કંઇક ગુમાવવું પડતું હોય છે..
આમ તો હું જે વાત કરવા જઇ રહી છું તે કોઇ સારી વાત નથી પણ ગંદી ગંદી વાત છે પણ મને જ રોજ મન થતું હોય એટલે મારા માટે તો જંગલમાં મંગલ જેવી જ વાત છે તો આ વાત સાંભળીને તમે પણ હાલક ડોલક થઇ જાવ તો એ જવાબદારી મારી નથી.
જંગલમાં ગઇ હું લાકડા વીણવા
કઠીયારો બન્યો મારો મિત્ર,
લાકડા બહુ લાંબા આપ્યા, બદલામાં બન્યો કઠણ
તો ચાલો હું તમને મારો એ જંગલનો અનુભવ જણાવું એક એવા ખજાનામાં જેને તમે કહો છો ખિસ્સુનો ખજાનો.
આ ખજાનામાં એક કઠીયારો છે અને હું તમારી દોસ્ત કામણગારી આશા...હું મારા ઘરની રસોઇ ચૂલા પર જ બનાવતી મારા ઘરવાળા એટલે કે પતિ સવારમાં ઉઠીને રોજ ખેતરે જતા રહે રાત્રે થાક્યા પાક્યા વેલા સૂઇ જાય એટલે રોજ ચૂલો સળગાવીને રસોઇ કરતી તમારી આ આશાને જ્યારે ચૂલ ઉપડે એટલે કે ઇચ્છા થાય તો તેની પાસે બીજો કોઇ રસ્તો રહેતો નથી તમારી આશા જાતે જ રમાડીને સંતોષ લઇ લેતી એમાં પણ ઘણી વખત તમારી આ આશાને નિરાશા જ મળતી કેમકે રોજ એક જ પ્રકારે મજા પણ થોડી કોઇ મજા કહેવાય
આ તો મારી રોજની જિંદગી થઇ મારા જંગલમાં ક્યારેય કોઇ એવો મોટો અજગર આવ્યો જ નહીં જે ફૂંફાડા મારે. હવે વાત કરું મારા જંગલના અનુભવી તો હું જ્યારે જંગલમાં લાકડા વીણવા જતી ત્યારે ત્યાં રોજ એક કઠીયારો તેના કુહાડાથી લાકડા કાપતો એ કઠીયારો જુવાન હતો અને તેના કુહાડાની ધારથી તે રોજ ફટાફટ લાકડા કાપતો હું તેની સામું રોજ જોતી અને જંગલમાં નીચે ખડી પડેલી નાની નાની ડાળીઓને વીણીને ઘરે આવી જતી મને મનમાં વિચાર આવતો કે જો આ કઠીયારાનો કુહાડો આટલો ધારદાર હશે તો પછી તેના હાથો કેટલો મોટો હશે.
હું મારા આવા જ ગંદા ગંદા વિચારોમાં રાચતી રાચતી તેની સામું જોયા કરતી એવામાં એક દિવસમાં મને કોઇ સુકાઇ ગયેલી ડાળી ન મળી અને કઠીયારા પાસે તો લાકડાનો આખોયે ભારો હતો એટલે મેં તેને કહ્યું એકાદ લાકડુ આપશો કેમકે આજે કોઇ લાકડુ મળ્યુ નથી.
એ કઠીયારો મારી નજરથી મારા કામણને સમજી ગયો હતો એટલે તે બોલ્યો મોટું આપું કે નાનું આપું...હું પણ તેના ચહેરા પર તેની ઇચ્છાઓને વર્તી ગઇ હતી એટલે મેં પણ શરમાતા બોલ્યું કે જેવું આપવું હોય તેવું આપો મને કોઇ વાંધો નહીં.
મારી શરમને જોતા જ એ કઠીયારાએ તો મને ઝાલી લીધી અને તુરંત મને જંગલની એક ઝાડી પાછળ લઇ ગયો અને હું અને કઠીયારો કામણ કરવા લાગ્યા એ કઠીયારો જેટલો લાકડા કાપવામાં પાવરધો હતો તેવો જ લાકડા જેવું આપવામા પણ હોશિયાર હતો એ દિવસે એ કઠીયારાએ મારી પસંદનું લાકડું આપ્યું. ત્યારપછી તો હું રોજ જંગલમાં જતી અને જેવા ગમે તેવા લાકડા લાવતી આમ જંગલ મારે માટે મંગલ મંગલ બની ગયું હતું.
